-
Skammviskubit og afnýlenduvæðing á jólum

Ég sé börn á Gaza í hverri fjárhússenu á jólakortunum sem ég skrifa. Ég er með samviskubit og skammviskubit, svínviskubit, flugskömm, nagladekkjaskömm, loftslagskvíða, neysluskömm og heimshryggð. Ég þrái frið, frá ólgu undirdjúpanna, frá misskiptingu auðs og réttinda, frá hávaða stríðsvélanna. Ég veit ekki alveg hvar jólafriðinn er að finna.
-
„Þegar biskupslaust er“
Málið snýst þannig um tilfærslu frá varanlegu til tímabundins kirkjulegs embættis og kosningu sem kirkjuþing lét ekki fara fram í tæka tíð. Úrskurðurinn (eða öllu heldur starfsreglurnar og skorturinn á að kirkjuþing hafi framfylgt eigin starfsreglum með kosningum) hefur stefnt öllum stjórnsýsluákvörðunum biskupsembættisins síðasta árs í uppnám. Aðstæðurnar hljóta teljast einsdæmi í íslenskri kirkjusögu.
-
Ótti tröllanna
Í þessum sagnaarfi birtist hin tvíræða staða tröllanna. Þau merkja svo margt samtímis. Þau standa fyrir risavaxna hættu sem að lífinu steðjar, stundum fyrir illsku og fordæðuskap, en líka fyrir jaðarsetningu þeirra sem ekki passa inn í venjulegt samfélag. Tröllin standa því á einhvern furðulegan, þverstæðukenndan hátt bæði fyrir vald og valdleysi, fyrir illt, gott…
-
Enginn þaggar þjóðkirkjuna
Enginn þaggar þjóðkirkjuna meðan hún einbeitir sér að því að greiða götu þjóðarinnar, efla fólki von sem erfingjum eilífs lífs, leitar samstarfs og metur hið myrka jafnt hinu ljósa á hörundi okkar.
